Rozdział 10

                                                         ♥ ♥ ♥ 

 -Ona mnie zraniła. Pierwszy raz w tym pieprzonym życiu ktoś mnie zranił. - trzęsły mu się usta, zrobiły się sine.

 -Życie jest bolesne. Zaskakuje...Najczęściej negatywnie. Nie łam się. Jesteś wspaniałym chłopakiem, nie zasługujesz na nią. Nie znam jej, ale słyszałam, że niezła z niej zołza...- próbowałam go pocieszyć.

-Właśnie tę zołzę pokochałem. Na początku, owszem, chciałem tylko seksu, ale potem..Poczułem coś więcej. I właśnie wtedy wziąłem do ręki jej telefon. - zaczął. Słuchałam zaciekawiona, patrzyłam na jego spocone ręce. One także się trzęsły.

-Ujrzałem wiadomość od kogoś podpisanego "kotek najkochańszy". Przejrzałem wiadomości. Zwracała się do niego "Max". Chciałem jej wybaczyć, ale ona mi nie pozwoliła...

-Jak to? - złapałam go za dłoń, mocno ścisnęłam.

* kilka godzin wcześniej, w domu Olivii * 

-Pisałaś z Maxymem. - Justin wyglądał na zdenerwowanego.

-Kotku...- Olivia się nie przejęła.

-Pisałaś z nim?! - Justin zacisnął dłoń w pięść. 

-Pisałam. 

Justin usiadł na fotelu. Rękami podparł głowę. Spoglądał w podłogę. 

-Wybaczę ci... - powiedział po chwili.

-Justin, ja z nim spałam. I, no niestety..Jest lepszy od ciebie w łóżku. I ma większego.

-Co?! - Justin zaczął się śmiać.

-No dobra, przesadziłam, nie ma większego, ale jest lepszy.

-Co?! - powtórzył Justin.

-To co słyszałeś. Sorry baby. Nie kocham cię już. Enough tej miłości.

Justin wybiegł z domu...

-Jędza z niej!

-Pomóż mi...Chcę się na niej odegrać.

-Ach ty złośniku- zachichotałam.

-No co..taki już jestem...

-Chyba...Chyba mam pomysł. Będziesz moim udawanym chłopakiem? - podałam mu rękę, jak na znak zgody, na tawrzy pojawił mi się uśmieszek.

-Haha! Ja i ty? - zaśmiał się Juss.

-Tylko po to, aby była zazdrosna.. - westchnęłam zawiedziona, lecz nie dałam po sobie tego poznać.

-Ona cię zniszczy! Nie wiesz co potrafi. Lepiej nie próbuj nawet być jej wrogiem. - Justin nie był przekonany co do mojego pomysłu.

-Cóż, spróbujmy.

-Dobra, moja nowa dziewczyno.

-Naprawdę?

-Na niby. - uśmiechnął się Juss

-No wiem...